Niğde-Nevşehir Projesi

Bu kulüp bana çok şey kattı. Paylaşmayı, paylaştıkça çoğalmayı. Sevmeyi, sevilmeyi; görmeyi, dokunmayı kalplere. Umudu, umutla yaşayabilmeyi öğretti. Öğretiyor da. Şüphesiz ki başıma gelen en iyi şeydi.

Bir çok projeye katıldım. Yüzlerce, belki binlerce kalbe dokunmaya çalıştım. Doğduğum ve büyüdüğüm topraklara gçyk sayesinde ulaştım. Ancak bu proje hepsinden farklıydı. Sadece benim değil GÇYK' nın hayalleri gerçekleşti. Yola çıkıyorken, gideceğimiz topraklardan sadece birine bile dokunabilmek için onlarca gönüllü, yüzlerce kilometre yol katediyoruz. Gönlü güzel gönüllümüz, kulübün büyük emektarı Erkam'ın 6 yıl önce gittiği Yibo’dan bir çocuk şimdi Marmara Hukuk öğrencisi oldu ve bizimle birlikte başka bir kalbe dokunmak için yollara düştü. Yıllardır harcadığımız emek, suladığımız "umut" ağacı sonunda meyve vermeye başladı. Bugün bir kez daha anladım ilk projemde otobüse ilk adımımı atıyorken ne kadar doğru bir karar verdiğimi. Bir kez daha anladım umut olmadan umut edilen şeyin ele geçirilemeyeceğini. Ben de buradayım çocuk, bekliyor olacağım seni. Ben de hep yollarda olacağım. Taa ki sen karşıma çıkana kadar. Sonrası mı? Sonrasını düşünürüz güzel çocuk.