Arnavutköy Projesi

İlk projem olduğu için gayet heyecanlıydım,ancak söz konusu çocuklar olduğu için adapte olmam zor olmadı.karşılaşacağım tabloyu az çok tahmin ediyordum,öyle sanıyordum daha doğrusu,çünkü beklediğimden de ağır bir gündü benim için psikolojik anlamda.

Çocuklar fiziksel koşullardan öte erken yaşta taşımakla yükümlü oldukları yükün altında eziliyor,üstelik tutacak tek bir dal yokken etraflarında.Öğretmenleri ne kadar ilgili görünse de bir yerden sonra gerekli duyarlılığı yitiriyorlar ne yazık ki.Konuştuğum bir öğretmen de bunu dile getirdi zaten,umuyorum ki bunun farkına varması bazı şeyleri değiştirir.Genel anlamda üzücü bir ortamdı,ama birkaç öğrencinin durumu gerçekten kötüydü.Miraç,Baran,Mahmut..özellikle bu çocukların ciddi anlamda yardım almaları gerektiğini düşünüyorum,destek daha doğrusu.Yardımdan kastım psikolojik yardım.Bu bir uzman da olabilir hatta. Bunun dışında,birinci sınıftaki Umutcan’ın resim çizip bunu sana yaptım demesi beni çok mutlu etti yahu küçücük yüreğiyle,şaşırdım bir de eczacı olmak isteyen Mustafa vardı defalarca söz verdi bana ve kendisine,umarım ulaşır hedefine.